Στην Ιταλία η ομορφιά είναι υψίστης σημασίας και αυτό περιλαμβάνει και τη γλώσσα. Πρόκειται για μια γλώσσα γεμάτη πάθος που γοητεύει όσους την ακούν. Κι αυτό δεν είναι σύμπτωση, μιας και η ιταλική γλώσσα, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, δημιουργήθηκε από ποιητές, καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στη χώρα δίνοντας στη γλώσσα τον χαρακτηριστικό σαγηνευτικό της ήχο.
Η ιταλική γλώσσα έχει μια ξεχωριστή ιστορία που γεννήθηκε από την γεωπολιτική. Σε σχέση με άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η Ιταλία ενοποιήθηκε αρκετά αργά, μόλις το 1861. Η Ιταλία και η Γαλλία είχαν ενοποιηθεί νωρίτερα, και έτσι οι γλώσσες τους είχαν γίνει γλώσσες της διοίκησης και της διακυβέρνησης. Τα ιταλικά, από την άλλη, ήταν προσανατολισμένα στη λογοτεχνία.
Για εκατοντάδες χρόνια, η σημερινή Ιταλία ήταν διαιρεμένη σε τοπικά βασίλεια, και η απουσία κεντρικής κυβέρνησης σήμαινε και την απουσία μιας επίσημης διοικητικής γλώσσας. Συνεπώς, τα ιταλικά σφυρηλατήθηκαν από ανθρώπους που τα χρειάζονταν για να εκφραστούν δημιουργικά. Συγγραφείς και ποιητές διαμόρφωσαν το ύφος και το λεξιλόγιό τους στο διάβα των αιώνων, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη την ομορφιά και τη μελωδία. Κάθε περιοχή όμως είχε τη δική της διάλεκτο: Piemontese, Romanesco, Napoletano, Siciliano, Lombardo είναι μερικές από αυτές. Εκείνη που επικράτησε όμως ήταν η διάλεκτος της Τοσκάνης.
Και ίσως αυτό να μην είναι απλώς σύμπτωση. Η Τοσκάνη, με τους κυματιστούς λόφους, τους αμπελώνες και τις εύφορες κοιλάδες, υπήρξε λίκνο της Αναγέννησης και παραμένει επίκεντρο γλώσσας, τέχνης, μόδας και τουρισμού. Στη Φλωρεντία, την πρωτεύουσα της Τοσκάνης γεννήθηκε το 1265 ο Δάντης Αλιγκέρι, συγγραφέας της Θείας Κωμωδίας. Ο Δάντης έγραψε το εμβληματικό του αυτό έργο στη μητρική του διάλεκτο της Τοσκάνης, παρόλο που η μορφωμένη ελίτ της εποχής επέλεγε τα λατινικά ως γλώσσα της. Ο Δάντης δεν ήταν όμως ο μόνος που χρησιμοποίησε αυτή τη διάλεκτο. Το 1304 γεννήθηκε στην Τοσκάνη ο μεγάλος ποιητής Πετράρχης. Γνωστός ως θεμελιωτής του Ουμανισμού, έγραψε πολλά ερωτικά ποιήματα στη διάλεκτο της Τοσκάνης και το ίδιο έκανε και ο φλωρεντινός σύγχρονός του και φίλος του Βοκκάκιος, ο συγγραφέας του Δεκαήμερου. Ο Πετράρχης ήθελε η ποίησή του να γίνεται κατανοητή από περισσότερο κόσμο, ταυτόχρονα όμως επιθυμούσε να εδραιώσει τη φήμη της ιταλικής γλώσσας και να αποδείξει ότι μπορεί να είναι τόσο εκλεπτυσμένη όσο τα λατινικά.
Και άλλες διάλεκτοι περιοχών που λειτούργησαν ως σημαντικά εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα συνέβαλλαν στη μορφή που έχει σήμερα η ιταλική γλώσσα, όμως σίγουρα η διάλεκτος της Τοσκάνης έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Αλεσάντρο Μαντσόνι, συγγραφέα και πρωτοπόρου της σύγχρονης ιταλικής γλώσσας, ο οποίος, πριν ολοκληρώσει το αριστούργημά του I promessi sposi (Οι αρραβωνιασμένοι) το 1827, δήλωσε ότι πριν το τελειώσει θα έπρεπε να πάει στη Φλωρεντία και να «πλύνει» τη γλώσσα του βιβλίου στον ποταμό Άρνο, τα περίφημα νερά που κόβουν την πόλη στα δυο.
Σήμερα, είναι πολλοί αυτοί που ερωτεύονται τα ιταλικά. Η Δρ. Πάτι Άντανκ, καθηγήτρια γλωσσολογίας στο University College του Λονδίνου, υποστηρίζει ότι τα Ιταλικά είναι πολύ ελκυστικά στο αυτί χάρη στη μελωδία τους, καθώς περιέχουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό λέξεων που καταλήγουν σε φωνήεν ενώ λίγες λέξεις περιλαμβάνουν πολλά σύμφωνα στη σειρά, δημιουργώντας έναν ανοιχτό ήχο που είναι ιδανικός για τραγούδισμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αυτοκράτορας Κάρολος Ε’ φέρεται να δήλωσε «Μιλάω ισπανικά στον Θεό, ιταλικά στις γυναίκες, γαλλικά στους άντρες και γερμανικά στο άλογό μου».
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι τα ιταλικά είναι η πρώτη και μεγάλη μας αγάπη στις Σχολές Καπάτου. Έλα κοντά μας και μοιράσου μαζί μας όλη τη μαγεία της ιταλικής γλώσσας, με τμήματα εκμάθησης για όλα τα επίπεδα, τμήματα προετοιμασίας για την εισαγωγή στην Ιταλική Φιλολογία, τμήματα προετοιμασίας για σπουδές στην Ιταλία και ειδικά τμήματα που καλύπτουν όλες τις ανάγκες σου.
Πηγή: BBC