Ο καφές στην Τουρκία είναι μία καθημερινή συνήθεια πολλών ετών. Αιτία για την εισαγωγή αυτού του αρωματικού ροφήματος στην οθωμανική Κωνσταντινούπολη ήταν η κατάληψη της Υεμένης το 1517. Εκεί, το δέντρο του καφέ είχε προέλθει από τις απέναντι ακτές της Αιθιοπίας, από όπου μάλλον έλκει και την καταγωγή του.
Έμποροι από τη Συρία, στα μέσα του 16ου αιώνα, άνοιξαν τα πρώτα «Kahve Hane« (Τα σπίτια του Καφέ) στην Κωνσταντινούπολη. Η λέξη «hane» είναι περσικής καταγωγής. Χρησιμοποιείτο στα Οθωμανικά Τουρκικά ως δεύτερο συνθετικό σε τίτλους δημοσίων κτηρίων. Είναι ετυμολογικά συγγενική και με τη λέξη «χάνι» που έχει περάσει και στα Ελληνικά («Χάνι της Γραβιάς», «Τεμπελχανείο», «τεμπελχανάς»).
Με τη σύζευξη των όρων «Kahve» και «Hane» προέκυψε ο όρος «Kahvene». Σ’ αυτή τη μορφή, δηλαδή ως «καφενές» πέρασε και στα Ελληνικά. Οι καφενέδες στην οθωμανική Ισταμπούλ κινούνταν μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας για αιώνες. Κατά καιρούς εκδίδονταν διατάγματα για κλείσιμό τους. Και αυτό διότι κάποιοι ισχυρίζονταν πως η διαδικασία καβουρδίσματος του καφέ αντιβαίνει την ισλαμική νομοθεσία. Ξανάνοιγαν μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, όταν ηρεμούσε η ατμόσφαιρα. Συγκεκριμένα τότε οι καφενέδες ήταν και χώροι συγκέντρωσης και διεξαγωγής συζητήσεων ή κουτσομπολιού, κατ’ άλλους.
Συχνά δε, ο καφές στην Τουρκία προσφερόταν σε κουρεία, ή πιο ορθά, υπό τον μανδύα ενός κουρείου. Ο δε κουρέας («berber») συχνά επωμιζόταν και τον ρόλο του «ανθρώπου του καφέ», του «kahve-ci». Παρεμπιπτόντως, η κατάληξη –ci (-τζι), στην τουρκική γλώσσα, χρησιμοποιείται ως δεύτερο συνθετικό σε λέξεις για να δηλώσει την συστηματική ενασχόληση μ’ ένα αντικείμενο είτε αυτό έχει τη μορφή επαγγέλματος ή χόμπι. Ο «berber», λοιπόν, ήταν συχνά και ο «kahveci».
Ο καφές ξέφυγε από τα όρια ημιπαρανομίας από τα μέσα του 19ου και μετά. Στην Κωνσταντινούπολη άνοιξαν πλέον μεγαλοπρεπείς καφενέδες, εφάμιλλοι των αντίστοιχων στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Ο καφές στην Τουρκία έγινε σταδιακά προϊόν λαϊκής κατανάλωσης. Αυτή την περίοδο, εμφανίστηκε και όρος «kahvaltı» (kahve + altı) στην τουρκική γλώσσα. Κυριολεκτικά σημαίνει «το κάτω», δηλαδή «η βάση καφέ» και σημαίνει απλά «πρωινό».
Στο μεγαλύτερο διάστημα της οθωμανικής περιόδου, το τσάι ήταν είδος πολυτελείας και εισαγόταν σε μικρές ποσότητες από την Ινδία. Αντίθετα, ο καφές παραγόταν στην Υεμένη, η οποία, όπως και η υπόλοιπη Αραβική χερσόνησος ήταν για αιώνες επαρχία του οθωμανικού κράτους.
Στις Σχολές Καπάτου από το 1983, διδάσκουμε την ιταλική γλώσσα και κουλτούρα. Κατόπιν ζήτησης των μαθητών μας διδάσκουμε και την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα.
Μαθήματα τουρκικών διδάσκονται σε όλες τις σχολές μας. Παρέχονται επίσης μαθήματα online τουρκικών, καθώς και παιδικά τμήματα τουρκικών.
Βρείτε τις σχολές μας στο facebook κι ελάτε στην παρέα μας. Οι σχολές μας βρίσκονται στην Αθήνα (Ομήρου 13), στη Γλυφάδα, στο Μαρούσι, στη Νέα Σμύρνη και στο Περιστέρι.
Σχολές Καπάτου: ιταλικά, ισπανικά, κινεζικά, τουρκικά, ρωσικά, πορτογαλικά, γερμανικά και σουηδικά.
Για πληροφορίες καλέστε μας στο 210 38 03 355.