Η ιστορία της πόλης της Φλωρεντίας: Οι Μέδικοι και η ιδιαίτερη περίπτωση του Girolamo Savonarola
Στο πρώτο μισό του 15ου αιώνα η διακυβέρνηση της Φλωρεντίας έχει περάσει στα χέρια ενός περιορισμένου αριθμού πλούσιων οικογενειών.Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζει εκείνη των Μεδίκων (Medici).
Η οικογένεια των Μεδίκων, στις αρχές του 1400, ήταν η πιο πλούσια της Ιταλίας. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν ότι, μαζί με τους Tudor, οι Μέδικοι ήταν η πιο σημαντική οικογένεια της Ευρώπης της Πρώιμης Νεωτερικότητας.
Ο πλούτος τους είχε προκύψει από τις ανθηρές τραπεζικές δραστηριότητές τους. Ήταν ιδιοκτήτες μιας τράπεζας (il banco de’ Medici), με υποκαταστήματα (filiali) σχεδόν σε όλη την Ιταλία και τη δυτική Ευρώπη. Ήταν μάλιστα οι τραπεζίτες του ίδιου του Πάπα.
Το 1434 ο Cosimo de’ Medici καταργεί το δημοκρατικό καθεστώς και γίνεται ο απόλυτος αφέντης (Signore) της Φλωρεντίας.
Από αυτό το σημείο και έπειτα αρχίζει η πολυετής διακυβέρνηση της πόλης από τη δυναστεία των Μεδίκων.
Χωρίς αμφιβολία, η πιο εμβληματική προσωπικότητα της οικογένειας υπήρξε ο Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής ( στα ιταλικά Lorenzo de’ Medici detto il Magnifico).
Ο Lorenzo ήταν ένας άνδρας χαρισματικός σε όλα τα επίπεδα. Καταρχήν, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Ιταλούς μαικήνες[1]. Λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών, εξωράισε τη Φλωρεντία με πανέμορφα κτίρια και αγάλματα. Φιλοξένησε και ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες της ιταλικής αναγεννησιακής τέχνης. Προσωπικότητες όπως τον Sandro Botticelli και τον Michelangelo.
Ο ίδιος ήταν ποιητής και συνδέονταν στενά με προσωπικότητες των ιταλικών γραμμάτων, όπως ο Angelo Poliziano και ο Marsilio Ficino. Ο Lorenzo κατόρθωσε να εξυψώσει τη Φλωρεντία στο πιο σημαντικό πνευματικό κέντρο της πρώτης φάσης της Αναγέννησης. Ήταν, επίσης, ικανότατος πολιτικός που συνέβαλλε στην ειρήνευση όλης της ιταλικής χερσονήσου.
Ο θάνατος του Lorenzo το 1492 θα είναι αρχή μιας σειράς δεινών τόσο για την Ιταλία όσο και για τη Φλωρεντία μεμονωμένα. Ο γιος του Lorenzo, ο Piero δε διαθέτει, σε καμιά περίπτωση, τις αρετές που είχε ο πατέρας του. Σύντομα θα ανατραπεί από το κίνημα ενός δομινικανού μοναχού, του Girolamo Savonarola.
Ο Savonarola θα εγκαθιδρύσει στην πόλη ένα είδος δημοκρατικού καθεστώτος θρησκευτικής υφής. Είναι ενάντιος στα αναγεννησιακά ιδεώδη, ενώ δε διστάζει να κάψει βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Τα βάζει ακόμα και με τον ίδιο τον Πάπα Αλέξανδρο Στ’. Η κατάληξη του Savonarola θα είναι άσχημη. Θα κατηγορηθεί ως αιρετικός και θα καεί στην πυρά στην Piazza della Signoria το 1498.
Στις Σχολές Καπάτου ξεκινούν νέα τμήματα. Ενημερωθείτε στο 210 38 03 355.
1 Ηγεμόνες που προστάτευαν και προωθούσαν τις τέχνες και τα γράμματα.